ভালপোৱা যেতিয়া বাঢ়ে
নামবোৰ ছুটি হৈ যায় ;

যেনে তাইৰ নাম ‘কবিতা’
আৰু এতিয়া মৰমতে ‘কবি’ ।

ঠিক একেদৰে
ভালপোৱা বঢ়াৰ লগে লগে
ৰাতিবোৰো ছুটি হৈ যায়
আৰু দীঘল হৈ গৈ থাকে কথাবোৰ ,

তাৰপিছত এদিন —
আকৌ আৰম্ভ হয় আগৰ দৰেই জীৱন !