Gun me de warmte van je armen om me heen,
niet als muur,maar als adem.
Ik wil verdwalen in de zachte lijnen
waar jij eindigt en ik begin.

Liefde is geen zekerheid,
maar een fluistering
tussen hartslagen,
tussen blikken die iets durven zeggen
zonder te spreken.

Je huid draagt mijn stilte,
mijn handen herinneren
hoe jouw aanwezigheid
zich vouwt in alles wat ik ben.

Zo delicaat,
alsof we samen
op het punt van breken
evenwicht vinden.

Niet omdat het moet,
maar omdat het mooi is-
hoe jij mij aanraakt
zonder me vast te houden.