Ik wil je niet gewoon beminnen.
Ik wil je ademen,
alsof jij de lucht bent die mijn
lichaam vult.
Ik wil in je verdwijnen,
zoals vuur in vuur verdwijnt,
niet om verloren te gaan,
maar om eindelijk echt te zijn.

Mijn handen willen jouw huid onthouden
zoals de maan haar licht onthoudt.
Elke aanraking een gebed,
elke blik een belofte
zonder woorden,zonder einde.

Ik wil jouw naam fluisteren
op momenten dat de wereld zwijgt,
wanneer alleen nog het kloppen
van harten nog spreekt.

Geen perfectie, geen sprookje,
maar rauw,echt,
stormachtig en teder tegelijk.
Ik wil een liefde
die knettert van leven,
brandt van waarheid,
en zacht blijft
waar de stilte ons vindt.