Zacht licht glijdt door ochtendmist,
een belofte die de lente kust.
De stilte van de vroege dag,
hoop die fluistert in elke lach.

De steen was weg,het graf was leeg,
een opgestane liefde,warm en teer.
Niet slechts een verhaal van toen,
maar leven dat in harten bloeit en zoent.

Ik denk aan vrede,een nieuwe kans,
genade die leidt tot levensdans.
Aan stille gebeden,hemelwijd,
aan tranen gelost in dankbaarheid.

Dus op deze dag voel ik heel klein
deze paasgedachten in mijn brein:
Dat licht zal komen na de nacht,
en liefde altijd opstaat met kracht.