Dis alles see en alles donkerheid,
soos toe die aarde woes en ledig was
en nag gesweef het oor die wereldplas.

Geen horison of ster is sigbaar meer;
geen teken waar die oog op af kan gaan;
ek hoor net teen die skip die golwe slaan.

Tog vaar hy immer voort, hy vaar nou blind,
die voorpunt teen die donkerte gerig.
Op die kompas alleen val bundels lig!