Van waar koms du getreden
zoo laat door rein en wind,
van waar koms du getreden,
aleen, du blonde kind?

Du smidje van den woude,
ik kome van het veld
waar vader heeft gestreden,
waar vader ligt geveld.

Lo! viel hij, 't was met eere,
dijn vader welbemind.
Wat bergt dijn blauwe schabbe,
du arrem heldenkind?

Du smidje, 't zijn de scherven
van vaders goede zweerd;
du zals het mi hersmeden:
het is 't hersmeden weerd.

'k Hersmede het di sterker
dan 't vaders hand ooit zwong.
Maar, waartoe wilt 't di dienen?
du best zoo bitter jong.

Du smidje van den woude,
bij Lo! du ne best nie' vroed:
mijn vader wille ik wreken
met stroomen walenbloed.